Nagenieten op een bounty eiland en naar huis....

Terwijl we in Zuid Thailand, aan het strand van Koh Bulon, onze laatste week van onze trip door hebben gebracht, hadden we alle tijd om op t gemakkie terug te blikken op een prachtige reis.

In ons vorige verslag schreven we het al.... Het bezoek aan Sunrise Village in Siem Reap en de manier waarop ze werken heeft veel indruk op ons gemaakt. De kennismaking met Srey Neang (10) en haar zusje Srey Roung (6) en onze keuze om hun sponsor te worden heeft ons geraakt. Voor ons vertrek hadden we al gehoord van deze organisatie en hadden we een goede indruk van hun werkwijze. We wilden met eigen ogen zien of de praktijk ook klopte met wat we op de website en in een documentaire hadden gezien. Bij ons eerste bezoek werden we er al van overtuigd dat we dit weeshuis willen gaan steunen.

We kwamen aan bij het hek dat bewaakt werd door een security officer. Hij vroeg direct vriendelijk en duidelijk om ons paspoort alvorens het hek open ging. Vervolgens moesten we ons registreren in het security logboek met ons paspoort nummer, naam, geboortedatum en tijd van binnenkomst. Er werd een label met 'Visitor' omgehangen en daarna bracht hij ons naar het kantoor. Daar werden we overgedragen aan een andere persoon die ons hartelijk verwelkomde en ons eerst uitleg gaf over de gedragsregels. Er werd ons gevraagd om een verklaring te ondertekenen waarin we beloofden ons aan de gedragsregels te houden zoals oa;
Je mag niet de leefruimtes van de kinderen betreden.
Je mag geen foto's van de kinderen nemen.
Je mag de kinderen niet optillen.

Deze regels overtuigden ons er alleen maar meer van dat dit een serieuze organisatie is. Je kunt het weeshuis als geheel steunen, maar ook een specifiek kind. Een paar weken geleden waren er twee nieuwe meisjes gekomen, vertelde ze. Wij kozen er voor om 1 meisje te gaan sponsoren. Meteen werd Sreyneang aan ons voorgesteld. Het was gelijk goed. Ze kwam bij ons aan tafel zitten en toen haar uitgelegd werd dat wij haar gingen sponsoren lachte ze van oor tot oor. Ze is echt een lichtje, blij vrolijk en heel open in contact. We kregen een print van haar persoonlijke gegevens en historie. Toen bleek dat ze ook nog een zusje van 6 heeft.... Eenmaal terug in ons questhouse zaten we gelijk met allerlei vragen en ook met een knaag... Sponsoren we wel Sreyneang en niet haar zusje... Heeft ze nog meer familie? Mag je als sponsor een kadootje geven? En hoe vaak.... Is dit fair tov de andere kinderen? Enz. Enz.

Af en toe een klein kadootje is prima, maar over t geheel genomen wordt er strikt op toegezien dat de kinderen allemaal hetzelfde krijgen om jaloezie te voorkomen. Vaak verzamelen ze kadootjes tot ze genoeg hebben voor iedereen. Pas dan wordt er gedeeld.

In totaal wonen er 57 kinderen die onderverdeeld zijn in diverse groepen van maximaal 8 kinderen. Iedere groep heeft zijn eigen huismoeder. Dit zijn lokale vrouwen die zelf buiten hun werk in Sunrise om, ook zelf een gezin hebben maar 5,5 dag per week in de village wonen om voor hun groep te zorgen. Groepen waar ook baby's wonen zijn kleiner. In het huis van Sreyneang en Sreyroung wonen ze tot hun zestiende en daarna gaan ze naar het 'ouderenhuis' tot ze op eigen benen staan. Sommigen gaan studeren in Australië met een studiebeurs.

Het doel van de organisatie is het bieden van een veilige, gezonde en liefdevolle omgeving waarbij educatie een prioriteit is. Het doel is om kinderen economisch zelfstandig te maken. Dat wil zeggen dat door een beroepsopleiding of universitaire opleiding er voor wordt gezorgd dat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Bij Sunrise wordt niet meer met vrijwilligers gewerkt. Ondanks de goede intenties van deze mensen bleek dat het op de lange termijn traumatisch is voor de kinderen is om zich telkens te hechtten en weer afscheid te moeten nemen. Kinderen zijn vaak juist al in de steek gelaten en of hebben hun ouders verloren. Nu wordt er met lokale mensen gewerkt die langdurig bij de ontwikkeling van de kinderen betrokken zijn. Er wordt ook veel aandacht besteed aan creativiteit. Drie keer per week krijgen ze les in traditionele khmer dans en ze leren muziekinstrumenten bespelen. Er is een bibliotheek, een speelveld en een theater. In de nabije toekomst gaan ze een Koffie cafe exploiteren en kunnen degene die de horeca in willen daar opgeleid worden. Sunrise heeft villages in Siem Reap, Sihanoukville en Phnom Phen. Het hoofdkantoor van de Sunrise Children's Villages is in Australië.

Al heel snel besloten we terug te gaan en het zusje van Sreyneang ook te gaan sponsoren. Met haar hebben we ook gelijk kennis kunnen maken. Een heel ander meisje. Stiller en meer teruggetrokken maar net zo nieuwsgierig en leergierig als haar zus. Beide zussen hebben een andere vader. Hun moeder is een paar jaar geleden overleden, net als de vader van Sreyneang. De vader van Sreyroung heeft haar verlaten en de meiden achtergelaten bij een oudere broer van de meisjes, hij heeft geprobeerd om voor ze te zorgen maar verdiende gewoon te weinig. Na een dag hard werken kwam hij thuis met $2. Naast t feit dat hij de verantwoording niet aankon was er dus niet genoeg geld om van te leven. De oudste broer was al langer het huis uit. We denken het huis uit gevlucht want er is alcoholisme en huiselijk geweld aangetoond....nog meer duidelijke redenen om de meiden daar weg te halen. Ondanks alles is de oudste een ontzettend vrolijk en levenslustig kind. De jongste heeft meer tijd nodig om aan haar nieuwe leven te wennen, maar begon ook al meer contact te zoeken en te lachen toen we een aantal dagen achter elkaar langs gingen om hen te zien en met hen te spelen. Ze laat zeker niet het kaas van haar brood eten. Ze wonen er pas sinds afgelopen december dus is het ook niet verwonderlijk dat ze nog moet wennen. Tot zover "Sunrise Children's village". Mocht je een kijkje willen nemen op de website: www.scv.org.au/

We kijken met veel voldoening terug op onze reis. De lengte van de fietstrip was prima. 6 weken peddelen onder de hete zon was lang genoeg. Daarna hadden we tijd genomen om kennis te maken met de zusjes en vervolgens zijn we uit gaan zakken aan het prachtige strand van Koh Bulon in de Andamanzee. Lekker snorkelen, zwemmen, boeken verslinden, luieren, volleyballen, lekker eten en terugblikken op alles wat we mee hebben gemaakt, Het volume van de kuiten is alweer flink geslonken! Stiekum ook al weer een beetje vooruitgeblikt en nagedacht over een volgende trip. Het zal waarschijnlijk een combi worden met ook een bezoek aan de meisjes...

We zijn blij om op reis geweest te zijn en net zo blij om weer naar huis te gaan. Ooit hebben we eens ergens gelezen dat de reis je verteld wanneer deze afgelopen is. We hebben dit nu ook zo ervaren. Het is mooi geweest en goed zo! Op naar huis! Nog een dag hangen op vliegvelden en vliegtuigen en dan aan de boerenkool met worst!

Dank voor al jullie reacties op waarbenjij.nu en via de app!
Over en uit.....

Liefs Paul en Margriet x