Lekke banden blues...

Hallo Allemaal,

Hier weer wat reiservaringen! Over een paar dagen verlaten we Laos en gaan we Cambodja verkennen.

Groetjes en liefs van Paul en Margriet

17 dec Tad Lo - Paksong 71 km
Tadlo en Paksong zijn beide plaatsen die op het Bolaven Plateau liggen. Op het plateau leven de Laven vandaar deze naam voor dit gebied. Een erfenis van de Fransen in dit gebied zijn de koffie-, thee- en rubberplantages. Een lekker Lao koffie scoren dus! Aan het einde van de ochtend hield het op met regenen dus zijn we laat op de fiets gestapt. In het begin pittig klimmen 8-12% daarna geleidelijk stijgen naar een hoogte van 1200 meter. Pfffft! Ff het luie zweet eruit werken. Het was deze dag bewolkt dus geen flinke zweetpartijen midden op de dag. Ondanks dat we aardig door hadden gereden kwamen we in tijdnood om Paksong nog te halen. We deden nog wel een moedige poging maar als het hier donker wordt is het ook gelijk donker. Binnen een uur is t pikkedonker. Je wilt hier echt niet in het donker rijden dus heeft Oud zijn onderhandelingsstrategien ingezeten en had hij binnen een half uurtje een vrachtwagentje geregeld die ons de laatste 15 km heeft vervoerd. We betwijfelden of deze jongen zijn rijbewijs al wel heeft gehaald maar hij reed erg voorzichtig! Van ons geld werd onderweg gelijk de tank van het vrachtautootje volgegooid. Daar stonden we dan in het pikkedonker in Paksong. Waar zitten we in vredesnaam? Gelukkig stonden naast de shop van mister Coffee en deze kon ons vertellen waar we prima konden overnachten. Dat mister Coffee ook nog Nederlander is was mazzel...

18 dec Paksong
Mister Coffee deed gelijk goede zaken want vanmiddag hebben we deel 1 van zijn Koffieworkshop gevolgd. Hij nam ons, samen met nog twee Japanse dames, mee naar een koffieplantage. We hadden bedacht dat we eerst een stukje moesten rijden om de plantage in te gaan.... Dit was een idee in ons hoofd, helemaal zelf bedacht :) want direct achter de koffieshop liepen we de plantage in. Aan de doorgaande weg niet te zien. Mister Coffee legde uit dat deze plantages vaak gerund worden door een familie. Op de plantages zelf zijn er onderkomens voor alle familieleden en als er te weinig plek is bouwen ze gewoon weer een huis tussen de koffiebonen in of bouwen ze een stuk aan. Over de bouw van een huis kunnen ze soms wel vier jaar doen. Ze bouwen steeds weer een stukje verder zodra er weer genoeg geld is. Een koffieboer verdiend ongeveer 2000 euro per jaar. Alle afval van de bonen wordt weer hergebruikt in de plantage zelf. Wij vonden het erg leuk om wat meer over de koffieboon te weten te komen en het leukste deel komt nog want morgen gaan we zelf bonen roosteren en natuurlijk drinken.....

19 dec Paksong - Pakse 53 km
In de ochtend deel 2 van de workshop: Koffie bonen roosteren. Gewoon lekker aan de bak met de gietijzeren wok en een houten spatel. Van meneer Coffee moesten we wel steeds op dezelfde manier de spatel bewegen. Oud deed natuurlijk gewoon weer zijn eigen ding....maar de koffie was super. Onze eigen bonen werden keurig verpakt en ook nog een pakje gemalen koffie voor onderweg.... We zijn klaar voor onze 50 km lange afdaling terug naar Pakse. Het wordt weer de hoogste tijd voor een massage vind je niet?

20 dec Pakse - Champassak 37 km
Nadat we onze koffiebonen hebben gepost via de zeepost en Paul is gekortwiekt door een Laotiaanse schone, fietsen we via een nieuwe asfaltweg naar Champassak. Een korte maar prachtige groene route. Af en toe gaan we even van de weg af en rijden een dorpje in. Terwijl we op een bankje aan de Mekong een snack zitten te eten komt er een student Engels aangereden op zijn scooter om een praatje te maken. We verbazen ons over zijn niveau omdat hij vertelt dat hij zijn studie al bijna af heeft gerond. Het kost ons aardig wat moeite om hem te kunnen verstaan... Een monnik die we in een tempel aantroffen en aan zelfstudie Engels deed was veel beter te verstaan. We vroegen waarom er soms wel een tv aanwezig is in een tempel....is dat geen afleiding? Hij vertelde ons dat die vooral gebruikt wordt ter educatie en om geïnformeerd te blijven over wat er in de wereld gaande is.

21 dec Champassak - Soukhouma 45 km
Omdat we niet alleen op hoofdwegen willen fietsen kiezen we er voor om langs de west kant van de Mekong richting het Zuiden te gaan fietsen. Lekker bijtijds gestart en een paar kilometer gefietst......chips!....is Margriet haar buff vergeten. Net zoiets als je bril in de boom laten hangen bovenaan een berg maar net ff anders. Je moet de functie van zo'n buff niet onderschatten. Het is echt wel de moeite om er voor terug te gaan. Een buff om je nek is lekker voor de wind, een buff als muts op je hoofd voor de koude avonden in de bergen, een buff om je hoofd snachts als de fan staat te draaien voor verkoeling, een buff natgemaakt op je hoofd tegen oververhitting door de zon.... OK, dan maar extra 10 km fietsen. Zeg Johan....Paul weet nu ook zeker dat hij een standbeeld verdiend door met mij op pad te zijn...
Onderweg bezoeken we nog Wat Phu, de ruïnes van een oud religieus Khmer complex. We hebben de rest van de middag rugwind dus we zoeven zo naar de volgende slaapplek. Alweer een superhard matras. Echt blij dat we onze slaapmatten mee hebben genomen...

22 dec Soukhouma - Don Khong Island 75km
Om half 7 zitten we op de fiets vandaag. We hebben 75 km voor de boeg waarvan de eerste 45 km over onverharde wegen. We beginnen op de markt van Soukhouma om iets voor het ontbijt te zoeken. We vinden een soort vers gebakken gesuikerde broodjes en gaan er vanuit onderweg ook nog wel wat tegen te komen. We voelen ons een bezienswaardigheid doordat alle ogen van de marktdames op ons gericht zijn en er flink gekletst wordt. Dit gedeelte van Laos is niet zo toeristisch. Het is een prachtige route langs Mekong door allerlei kleine dorpjes. Als de kinderen aan zien komen roepen ze heel hard: "Farang, Farang!" en "Sabaidee!" Farang betekent buitenlander. Soms gooien ze er een paar Engelse woorden tegenaan en liggen daarna vervolgens helemaal in een deuk dat ze dat durfden te zeggen.... Soms staan ze er ook helemaal bij te springen of rennen een stukje mee naast de fiets. Doordat ze heel hard "Farang" roepen zijn ook gelijk de buren geïnformeerd dat we er aan komen en lijkt er wel een golfbeweging door het dorp te gaan. Van dit soort tafereeltjes krijgen we geen genoeg en al pratende kwamen we er achter dat dit w.s. komt omdat het zo puur is en voor ons gevoel recht uit t hart komt van deze kindertjes. Onderweg zijn er in de dorpjes geen restaurantjes zoals we ze wel eerder tegen zijn gekomen. We hebben nog wat snaai achter de hand in de fietstassen. Af en toe moeten we een klein riviertje of zijarm van de Mekong oversteken met een veerpontje.
Broeder Paul is al drie weken op zoek naar Trappiste....tevergeefs! Noodgedwongen moet hij overstappen op Lao Lao. Een of ander sterk goedje gestokt uit rijst met 60 tot 80% alcohol. Dat komt zelf hard aan bij een geharde trappistendrinker!

23 dec Don Khong Island
Ja leuk, laten we eens een dagje een scooter huren! Crossen we het eiland over en krijgt onze kont ook ff rust. De meneer van de scooter verhuur had er nog wel een staan maar alleen de achterrem deed het maar. Dat leek ons niet zo'n goed plan. Oh...maar dan ging hij het wel ff vragen bij de buren van de tourist informatie. Ja hoor, we mochten zijn scooter wel gebruiken....70000 Lao Kip voor een hele dag. Ongeveer €7 en dan begin je met een bijna lege tank. Na de lunch kregen we als toetje onze eerste lekke band. Ik heb een scooter aangehouden om te vragen of er een bandenplakker in de buurt zat, en ja hoor, niet al te ver. Margriet mocht bij hem achterop en ik ging zoveel mogelijk leunend op het voorwiel achter hun aan. De bandenplakker winkel ging aan de slag en een half uurtje later reden we weer. Binnen het uur was de band weer plat, net nadat we een liggende buddha hadden bezichtigd ( misschien een teken voor een siësta). Na 500 meter wandelen kwamen we bij een huis/hut en deze meneer ging ons helpen. De eerste plakker bleek te lekken aan een kant, dus een plakker er half overheen. Ter controle even de band in een teiltje water en ja hoor de tweede plakker is ook niet perfect dicht.... Derde plakker er overheen en de band er weer in gefrommeld en opgepompt en met een noodgang weer terug naar ons hotel, het is maar 8 kilometer, toch.
Dat klopt als je de goede kant op rijdt, dat deden wij dus niet.
Derde keer de band plat, we staan vlak bij een winkel en deze verkoopt ook een nieuwe binnenland. De man gaat spontaan de band erom leggen en na 20 minuutjes zitten we met zijn drietjes een Pepsi te drinken in de schaduw. Wat leren we hiervan..... Als je haast hebt is het een goed idee om de goede kant op te rijden. Misschien wordt het tijd voor sommigen onder ons om af te vallen..... Hartverwarmend is de enorme hulpvaardigheid van de bevolking, dat was dan ook de mooiste ervaring van die dag. Verder is het natuurlijk grappig dat we nu bijna 700 km met de fiets hebben gedaan zonder lekke banden en dan op een dag met de scooter dit....

24 dec Don Det Island
Vandaag zijn we overgevaren naar Don Det, ook een eiland dat behoort tot de vierduizend eilanden groep. Hier hangt wel een gezellige sfeer. Weer heel anders dan het vorige eiland. We vinden het hier wat knusser en besluiten hier de kerstdagen door te brengen. We hebben een kleine bungalow gevonden met badkamer en een hangmat. Ons kerstdiner gaan we nuttigen bij de buren. Dat restaurant wordt gerund door een Duitser samen met zijn Lao vrouw die de sterren van de hemel kookt. Dus dat gaat goed komen. Fijne feestdagen allemaal!